2 minuten

4 mei, 8 uur, 2 minuten stil.
2 minuten om te overdenken wat er is gebeurd en wat nooit meer mag gebeuren.
Mijn laptop staat op Nederland 1 om de herdenking op de dam te zien.
Ik ben stil of ik lijk stil. In mijn hoofd vliegen mijn gedachten in het rond. Ze lijken alle
kanten op te willen behalve de goede. Ik wil denken aan al die mensen die hun vrijheid en
veiligheid zijn verloren. Ik zie een close-up van iemand op de dam diep in gedachten. Stom
hoofd, nee dat mag niet, kun je nu niet voor 2 minuten je gedragen? Terug naar
herdenken. Het zou grappig zijn als Willem straks in beeld komt terwijl hij uitgebreid zijn
neus zit te pulken. Laat dat nu, niet zo stom denken, nu niet. Je vind het helemaal niet zo
erg dat die mensen dood zijn, je doet maar alsof je het zielig vind.
Ah het Wilhelmus, ‘t is alweer over. Dit gaat al jaren zo. Willen denken aan de dingen die ik
moet denken in z’n tijd, maar mijn hoofd is stuk en daardoor kom ik aan herdenken
helemaal niet toe.