P-OCD, een nachtmerrie overdag
Ik spreek eigenlijk niet over deze angst, door schaamte, maar vooral uit angst om verkeerd begrepen te worden. Het is me al eens gebeurd: in een fb-groep voor mensen met ocd deelde ik anoniem een situatie die ik moeilijk vond en iemand reageerde nogal boos. Ik ben blij dat ik toen anoniem was, anders had er wellicht politie voor mijn deur gestaan.
P-OCD staat voor pedofiele OCD. Het is een onderwerp waarop je OCD kan zitten, de angst om pedofiel te zijn. Ik heb al jaren gewelddadige en seksuele nare gedachten, beelden van iemand wat aandoen waar ik bang van word. Ik heb hier behandeling voor gehad en het ging even wat beter, maar het is alsof de OCD me bang wil houden en alsof hij dacht: wat is nu het ergst dat ik kan verzinnen? Nou, ik denk dat kinderen wat aan doen dat wel is.
Bij de beelden komt twijfel: wat als ik dit echt wil? En dan komen er dwanghandelingen bij. Eerst waren de dwanghandelingen vooral mentaal. Ik probeerde mijn gedachten weg te duwen, boos te worden op mezelf als er weer eens een gedachte opkwam. Daarna ging ik ook vermijden, wegkijken zodra ik een kind zag, omdraaien en weglopen. Dat wordt snel ingewikkeld in bijvoorbeeld een winkel. De grond is altijd wel veilig om naar te staren maar wel oppassen dat ik niemand omver loop.
Recent is er ook nog bijgekomen dat dingen die met kinderen te maken hebben, zoals speelgoed of kinderkleding, al als “gevaarlijk” voelen en ik moet vermijden om daar naar te kijken of in de buurt van zijn. Ik speel al jaren Minecraft op een server voor mensen met autisme maar ook dat kan ik niet meer, want ook al is er constant toezicht op wat ik doe, de gedachten blijven komen en de twijfel wordt groter. Wat als ik een kinderlokker ben en zo te werk ga om kwetsbare kinderen wat aan te doen? Ik vraag ook vaak geruststelling van iemand die deze aandoening kent. De arme man krijgt geen dag rust van me.
De reden waarom ik vooral hierover schrijf, is omdat hiermee worstelen eenzaam is. De angst erover te hebben open te zijn over mijn gedachten is natuurlijk niet altijd heel onterecht, omdat het onderwerp gevoelig ligt bij velen en mensen nog weleens de verkeerde conclusies trekken uit wat je zegt. Ik denk dat het niet alleen voor mij eenzaam is, maar voor vele mensen die hier onder lijden. Tegen die mensen wil ik zeggen: ik snap het. Ook wil ik deze mensen aanmoedigen hulp te zoeken, ook al is dat doodeng. Zoek een hulpverlener met kennis van OCD. Ikzelf heb het mijn behandelaar laten weten door een artikel hierover op de site van stop it now te laten lezen. Zoek je lotgenotencontact? Dan raad ik aan lid te worden van OCDcafé, ze hebben een besloten groep waar alleen maar mensen in zitten die het uit ervaring kennen.
Ik krijg begin volgend jaar hulp hiermee en ik hoop dat het in elk geval draaglijk wordt, want dit is heel zwaar. Dat ik helemaal kan genezen van OCD verwacht ik niet, ik heb deze ziekte al lang en het zit zo in me verweven dat ik niet verwacht dat het helemaal los van me kan worden geplukt.
niemand durft hierop te reageren maar ik weet zeker dat er nog lotgenoten zijn die je blog gelezen hebben, exposure is een heel erg aangewezen therapie bij P-OCD, dat heb ik gelezen in een magazine in de wachtzaal bij de dokter, ik weet helaas niet meer hoe het magazine heet maar veel sterkte
Zeer waardevolle blog. Dank voor het delen!
Ik heb dezelfde angst gehad. Maar snap de eenzaamheid die je aangeeft. Ik was er in het begin ook van overtuigd dat het zo was. Ik zat het liefst binnen en vermeed alles wat met kinderen te maken had, en juist dat wat jezelf ook beschrijft daar moet je proberen kracht uit te halen. Mensen die bang zijn iets te zijn en dat gaan vermijden zijn dat juist niet je zegt zelf dat je weg kijkt als je een kind ziet. Zie dat als een bevestiging dat je geen pedo bent. Ook het verhaal exposere wat sommige zeggen klopt en klopt ook niet soms werkt dit nog niet. Ik moest eerst goed voor me zelf zijn en sterker worden voor dat ik dit aan kon. Wat mij hielp is het keto dieet en sporten, optijd naar bed geen schermtijd me mobiel en computer werden onbelangrijk. Maar ging dingen doen waar ik relax van werd in mijn geval darten wandelen lezen lach films kijken. In het begin nog film waarbij ik zeker wist dat er geen kinderen in voor kwamen maar later lukte dit wel. Ik hoop dat je dit leest en er wat mee kan. Dit heeft mij heel erg geholpen. Probeer ook niet te vechten als je deze gedachtes krijg. Ik kan je vertellen het wordt dan erger. Laat ze er zijn en daarbij de angst ook. Maar blijf je vast houden aan het feit dat je er bang van bent en dingen vermijd en voor jezelf dit als bevestiging moet zien dat je geen pedo bent. Haal daar je kracht uit. Goede tip lees het boek het duiveltje van de geest. En ga geen dingen over pedofilie opzoeken. Je ocd maakt dit daarna alleen maar erger.
P.S Ik heb zelf een kind en dat is iets wat ik 5 jaar geleden nooit had gedacht te kunnen krijgen vanwege me angst en het is nu het allerbeste wat me juist is overkomen.
En oja ik heb dyslexie dus let niet te veel op me tekst